Pili Castro

Que fermoso é iluminar, cal alborada, coas cores que cada mañá centos de mulleres agasallan a milleiros de mulleres que se atopan na escuridade! 

¡Qué hermoso es iluminar, cual alba, con los colores que cada mañana cientos de mujeres regalan a miles de mujeres que se encuentran en la oscuridad!

Alborada

Vaite noite

vai fuxindo

vente aurora

vente abrindo

co teu rostro

que sorrindo
sombra espanta!!! 

Canta…!, 

paxariño canta
de ponliña en ponla

que o sol se levanta
polo monte verde 

polo verde monte 

alegrando as herbas

alegrando as fontes…!

Canta, paxariño alegre,

canta! 

Canta porque o millo medre

Canta! 

Canta porque a luz te escoite. 

Canta!
Canta que fuxeu a noite. 

… 

Sal…! 

Señora en todo mal,

que o sol

xa brila 

nas cunchiñas do areal,

que a luz do día

viste a terra de alegría, 

que o sol 

derrete con amor a escarcha fría. 

II 

Branca aurora
ven chegando
i ás portiñas
vai chamando
os que dor men
esperando o teu folgor…! 

… 

Cantor dos aires, paxariño alegre, 

canta, canta porque o millo medre. 

Cantor 

da aurora, 

alegre namorado, 

ás meniñas dille 

que xa sal o sol dourado; 

… Arriba todas, rapaciñas do lugar!, 

que o sol i a aurora xa vos vén a dispertar. 

Arriba! 

Arriba, toleirona mocidad!, 

que atruxaremos cantaremos o ala...lá...!!!

Rosalìa de Castro